Jamie van der Meulen

Aan Zee brengt voor mij veel dingen samen die ik belangrijk vind. Een collectieve inspanning om een onderneming op te zetten die een verrijking vormt voor de gemeenschap waar ik onderdeel van ben. Een samenwerking op basis van gelijkwaardigheid. En een onderneming waar ik opnieuw kan experimenteren met een aantal overtuigingen die ik heb op het gebied van goed eten. Vers bereid, met lokale en zoveel mogelijk biologische producten.

Als kind van twee hoogopgeleide ouders, werd ik zonder overleg naar het Barlaeus Gymnasium gestuurd. Dat bleek geen al te goede match, alhoewel ik er vrienden voor het leven gemaakt heb. Na een woeste tocht langs allerlei middelbare scholen in Amsterdam, kwam ik tot de conclusie dat het format school niet de juiste leerweg bood voor mij. Ik denk dat ik er moeite mee had me dingen te laten vertellen. Ik ben nieuwsgierig en kan heel diep in onderwerpen duiken als ik kennis nodig heb voor projecten waar ik mee bezig ben. Ik hou van autonomie, ben een echte autodidact en ondernemer in hart en nieren.

Na een periode als klusser gewerkt te hebben voor uiteenlopende opdrachtgevers, startte ik een ontwerp- en bouwbegeleidingsbureau. In die periode heb ik een aantal grote en uitdagende projecten vormgegeven en begeleid. Daarna heb ik tien jaar veel wisselende projecten gedaan, ook internationaal.

Na die tien jaar had ik behoefte aan een duurzaam project, waar ik voor een langere periode aan kon bouwen. Rond 2000 had ik al eens een blauwe maandag bij Soup enzo gewerkt. Een bedrijf met twee soepwinkels in Amsterdam dat opgezet was door vrienden van mijn ouders. Het stond te koop. Ik kreeg een relatie met Margriet Jansen, die al jaren bij Soup enzo werkte als bedrijfsleider en heb haar gevraagd het samen met mij over te nemen.

In 2009 tekenden we in een café in Amsterdam Oost het koopcontract en was Soup enzo van ons. Het gekke is dat ik me toen pas realiseerde dat we niet alleen twee winkels hadden om te runnen, maar ook verantwoordelijk waren voor veertien man personeel.

Dat opende een compleet nieuw terrein om me in te verdiepen: hoe geef je op een goede manier leiding aan een groep mensen? Er lag natuurlijk al veel ervaring in de organisatie zelf, maar ik wilde graag dat de werknemers van Soup enzo een zekere mate van eigenaarschap zouden ervaren.

Ik heb een periode geëxperimenteerd met zelfsturende teams. Dat was interessant, maar er bestond weinig literatuur op dat vlak. Uiteindelijk kwam ik het sociocratisch model tegen, dat me gelijk enorm aansprak. Een heel goed uitgedacht systeem voor samenwerking op basis van gelijkwaardigheid. We hebben dat met begeleiding van het Sociocratisch Centrum ingevoerd bij Soup enzo.

In de afgelopen jaren is Soup enzo flink gegroeid. We hebben twee nieuwe winkels geopend en werken inmiddels met een groep van 45 personeelsleden. Door Corona waren we genoodzaakt ons bedrijfsplan om te gooien. Van winkels met ieder een eigen keuken, hebben we een centrale keuken ingericht, waarvandaan we onze winkels elke dag bevoorraden met vers bereide gerechten. Deze omslag in de bedrijfsvoering hebben we helemaal volgens het sociocratisch model voorbereid. En daardoor is de omslag ook breed gedragen binnen de organisatie.

Alhoewel ik ook ervaar dat je voor echte gelijkwaardigheid echt eigenaarschap nodig hebt. En daarom vind ik het zo mooi om aan Aan Zee bij te dragen. Omdat we hier met een bijzonder interessante groep als gelijkwaardige partners instappen.

Aan Zee is een culturele vrijplaats op het strand van Bergen aan Zee, een rafelstrandje. Een festivalterrein op palen. Een podium waar ruimte is voor experiment, theater, lezingen, colleges, dans, muziek, feest, goed eten, rituelen en plechtigheden. Bij aan Zee is iedereen welkom!